बुटवल उपमहानगरका मेयर शिवराज सुवेदीले गएको असोज ४ गते आफ्नै कार्यकर्ताबाट मुक्का खाए। पहिरो प्रभावित क्षेत्रको निरीक्षण गर्न गएका मेयर सुवेदीमाथि गणेश पंगेनीले मुक्का प्रहार गर्दै हातपात गरे। पहिरोले विस्थापित भएको लामो समयसम्म पनि आफूहरुलाई कुनै उचित व्यवस्थापन नगरेकाले आक्रोशित भएर ती युवाले मेयरमाथि हातपात गरेको थिए। 

मेयर सुवेदी नगर प्रहरीको कडा सुरक्षा घेराभित्र थिए। उनलाई नेपाल प्रहरीले पनि सुरक्षा दिइरहेको थियो। तर, रिसको आवेगमा युवाले मेयरमाथि एक मुक्का बजारे। मेयर सुवेदी मात्र होइनन्, कडा सुरक्षा घेराभित्र रहेका शीर्ष राजनीतिक नेतृत्वले बेला–बेलामा कार्यकर्ताबाट र कहिलेकाहिँ आम–नागरिकबाट झापड, जुत्ता र मुक्का भेट्ने गरेका छन्।

मुलुकमा संघीयताको सफल कार्यान्वयनपछि बनेका प्रदेश र स्थानिय तह र त्यसका जनप्रतिनिधिहरूले पनि बेला–बेला सार्वजनिक स्थानमा कुटिने गरेका छन्। कुटाई जुत्ता वा झापड खानु सामान्य कुरा होइन। धेरैले यसलाई राजनीतिक कार्यकर्ताको नेतृत्वप्रतिको आक्रोशको रुपमा लिने गरेका छन्। हुन पनि कडा सुरक्षा घेराभित्र आफ्नै कार्यकर्ताबाट नेताहरुले यसरी सार्वजनिकरुपमा दुर्व्यवहार भोग्न बाध्य भएका छन्।

नेपालको संविधान २०७२ को माग ३ धारा १७ को उपधारा २ अन्तर्गत च(१)मा ‘कुनै पनि व्यक्ति हिंसात्मक कार्य गर्न दुरुत्साहन गर्ने वा सार्वजनिक नैतिकताको प्रतिकूल हुने कार्यमा संलग्न हुन पाइने छैन’ भनि उल्लेख गरिएको छ। संविधान अनुसार पनि सार्वजानिक व्यक्ति होस् या कोही कसैलाई पनि हिंसा, दुरुत्साहन सार्वजनिक नैतिकता प्रतिकूल कार्य गर्न नहुने उल्लेख हुँदा हुँदै पनि नेतृत्वहरूमाथि साङ्घातिक हमला हुने गरेको छ। त्यसो त फौजदारी कसुर ऐन अन्तर्गत त्यस्तो कसुर गर्नेलाई कानुनी कारवाही त हुन्छ तर, पनि सार्वजनिक व्यक्तिहरूलाई यसले असर गर्दछ।

आज हामी सार्वजनिकरुपमा दुर्व्यवहार भोग्नु परिरहेका केही नेताहरूबारे चर्चा गर्दैछौं।