दक्षिण कोरियाको राजधानी सियोलको केन्द्रमा कुकुरको मासु पाईने रेस्टुरेन्टहरूमा एक समय भीडभाड हुनेगथ्र्यो। तर अचानक ती रेस्टुरेन्छहरु चकमन्न सुनसान हुनपुगे जब त्यहाँको राष्ट्रिय सभाले कुकुरको मासु बेचबिखनमै पूर्ण प्रतिवन्ध लगाउने कानून नै बनाईदियो। त्यसपछि ती सडकहरू सुनसान भए, नियमित रुपमा त्यता जाने उपभोक्ताहरु अलमल्लमा परे।

अस्ति मंगलबार कोरियाको माथिल्लो सदनले ऐन पास गरेपछि कुकुरको मासु उपभोग गरिँदै आएको धेरै पुरानो चलनमाथि प्रतिबन्ध लगाएपछि यो शून्यता बढेको हो। राष्ट्रिय सभाले सत्तारुढ दल र विपक्षको दुर्लभ द्विदलीय एकतामा कुकुरको मासु विरोधी विधेयक पारित ग-यो। यो कानून सन् २०२७ मा लागू हुने छ।

यता वर्षौंदेखि कुकुरको मासु बिक्री गर्ने रेस्टुरेन्टका मालिकहरू र कुकुर पालन गर्ने फार्मका मालिकहरू भने यो  कानून ‘एकपक्षीय रूपमा आएको’ भनेर असन्तुष्टि प्रकट गरिरहेका छन्।

‘मैले यो रेस्टुरेन्टबाट ४० वर्षभन्दा बढी समयदेखि जीविकोपार्जन गरेको छु, र अब मसँग यो बन्द गर्नुपर्ने तीन वर्ष मात्रै बाँकी छ। अब के गर्ने मलाई थाहा छैन,’ सियोलको कुकुरको मासु रेस्टुरेन्टका मालिकले भान्साकोठामा कुकुरको सूप तयार गर्दै गर्दा नाम नछाप्ने सर्तमा भने।

ग्वाङ्जाङ मार्केटबाट केही ब्लक टाढा एउटा सानो गल्लीमा रहेको उनको रेस्टुरेन्टमा केही ग्राहकहरूले कुकुरको मासु भएको तातो स्ट्यु “बोसिन्टाङ” खाइरहेका थिए। यो क्षेत्र एक पटक धेरै कुकुरको मासु पाईने रेस्टुरेन्टहरूको घर थियो, जुन अहिले कुखुराको सूप र ग्रिल गरिएको माछाको भोजनालयमा परिणत भएको छ।

“हामीले कोभिड–१९ महामारीको बेला ऋण लिएका थियौं र हाम्रो व्यवसायलाई कायम राख्नका लागि जे पनि गर्यौं। तर राष्ट्रिय सभाले कुकुरको मासु विरोधी विधेयक पारित गरेको छ, हामी ठूलो संकटको मुखमा छौं जस्तो लाग्छ,” ती व्यवसायीले गुनासो गरे।

कुकुरको मासु विरोधी विधेयकले मानव उपभोगको लागि कुकुर पाल्ने, मार्ने, खुद्रा बिक्री गर्ने र बेच्न निषेध गर्दछ र कानून उल्लङ्घन गर्नेहरूलाई अधिकतम तीन वर्षको जेल सजाय वा ३ करोड कोरियन वानसम्म जरिवानाको हुनेछ। यस क्षेत्रका धेरै रेस्टुरेन्ट मालिकहरूले भने कि उनीहरू अझै पनि नियमित रूपमा पौष्टिक र स्वादिलो ठान्ने परिकार खोजिरहेका छन्।

अर्को एक रेस्टुरेन्ट मालिकले यस क्षेत्रमा ३० वर्ष भन्दा बढी समयदेखि पारिवारिक व्यवसाय पनि चलाए। उनले आफ्नो सम्पूर्ण जीवन खाना पकाउन र कुकुरको मासु खुवाएर बिताएपछि अब यतिखेर आएर अर्को पेशामा सर्ने कुरा सम्भव नभएको भनेर निराशा व्यक्त गरिन्।

‘संविधानको अनुच्छेद २३ ले सम्पत्तिमा सबै नागरिकको अधिकार सुनिश्चित गर्नुपर्दछ र सार्वजनिक आवश्यकताको कारणले निजी सम्पत्तिको कुनै पनि प्रयोग वा प्रतिबन्धलाई उचित क्षतिपूर्ति दिनुपर्छ,’ कोरियन एसोसिएसन अफ एडिबल डगका महासचिव जु येओङ–बोङले भने।

धेरै कुकुरको मासु बिक्रेताहरू वरिष्ठ नागरिक हुन् जसले आफ्नो सम्पूर्ण सम्पत्ति व्यवसाय चलाउन लगानी गरेका छन्। यो एकदमै असम्भव छ कि उनीहरूले यस बिन्दुमा सफलतापूर्वक अर्को काममा संक्रमण गर्न सक्छन्,’ एक व्यवसायीले भने।

कुकुरको मासु व्यवसाय गर्दै आएका कोरियन व्यापारीले सरकारले उनीहरुलाई अर्को विकल्प खोज्न र सहज अवस्था आउञ्जेलसम्म अनुदान सहयोग गर्नुपर्ने माग गरेका  छन्।